قدیمیترین نمونه قالی ایرانی
یافته شده قالیچهای است با نقوش اصیل هخامنشی که در گور یخزده
یکی از فرمانروایان سکایی در دره پازیریک در ۸۰ کیلومتری مغولستان
بیرونی پیدا شده و قالی پازیریک نامیده میشود.
پژوهشگران این قالی را از دستبافتهای پارتها یا مادها میدانند
قالی ایرانی از دیرباز معروف و مورد استفاده بوده
تاریخنگار یونانی در کتاب سیرت کوروش مینویسد:
«ایرانیان برای اینکه بسترشان نرم باشد قالیچه زیر بستر خود میگسترند.»
سالنامه چینی سوئیسو در دوره ساسانی از فرش پشمی ایران
به عنوان کالای وارداتی به چین نام میبرد.
فرش معروف بهارستان در کاخ تیسفون نیز به خاطر شکوهش بازتاب
گستردهای در ادبیات اسلامی داشتهاست.
قالی پازیریک
در این فرش به ابعاد تقریبا ۲ مترمربع(۲۱۰×۱۸۳ سانتیمتر)
در هر سانتی متر مربع ۳۶ گره وجود دارد و رنگ های به کار رفته
در این فرش، سبز، آجری، قرمز تیره، آبی و قهوه ای هستند.
البته گذر زمان باعث دگرگونی در رنگ قالی شده و تنها دلیلی که باعث
سالم ماندن نسبی قالی بوده یخبندان شدید منطقه دره آلتای است.
شواهدی بیشمار گویای ایرانی بودن این قالی است؛
اسب ها و گوزن زرد خالدار ایرانی و آهوان که در بنای تخت جمشید
نیز از این نمونه حجاری ها دیده می شود، همگی مربوط به نژاد ویژه ایرانی است